Blogtip: Laat het voelen!

Blogtip: Laat het voelen!

Schrijf niet: "Ik was verdrietig."
Dat weet de lezer dan wel, maar hij vóélt het nog niet.

Beter:
"Mijn borst deed pijn. Mijn keel kneep dicht. De kamer werd ineens grauw — alsof iemand het licht had uitgedaan."

Zie je het verschil?💔
Zintuigen prikkelen = emotie overbrengen.

Laat je lezer niet alleen weten wat je voelde —
Laat ze het meebeleven.

Dus: volgende keer dat je schrijft over iets moeilijks,
ga niet meteen naar het label ("boos", "bang", "verdrietig").
Laat zien wat je lichaam deed. Wat je zag, voelde. Wat je niet meer proefde.

Dan gebeurt er iets. In jou. In de tekst. In de lezer.

Instagramtip: Schrijf eerst offline

Niet alles wat je schrijft hoeft meteen de wereld in. Soms is het goed om eerst gewoon te schrijven. Voor jezelf. In een notitieboek. In een kladblok. In je telefoon, maar nog zonder te posten.

Dit is een tip die ikzelf gebruik.

Zonder publiek. Zonder filter. Zonder likes.

Je merkt het verschil meteen: je durft eerlijker te zijn. Je woorden klinken echter. Je denkt minder na over wat anderen ervan vinden, en meer over wat er werkelijk in je leeft.

Pas daarna stel je jezelf de vraag:
Deel ik dit? Wil ik dat echt? En zo ja — met wie? In welke vorm? Met of zonder uitleg?

Deze tip werkt niet alleen voor Instagram, maar ook voor blogposts.

Schrijven begint met luisteren naar jezelf. Niet met publiceren.

En soms is het genoeg dat het op papier staat.
Zonder dat iemand het leest.

Of juist: precies andersom 😍

---

Ik doe mee met: Huisvlijt Linkparty

Moet een christen altijd christelijke blogs schrijven?

Iemand vroeg: “Moet ik als christen niet altijd schrijven over het geloof?” 

En ik snap die gedachte. Zeker als je het verlangen hebt om Jezus te volgen in alles — ook online. Maar ik wil je vandaag juist bemoedigen met het tegenovergestelde:

👉🏼 Het is helemaal oké — en zelfs waardevol — als je ook blogs schrijft over andere dingen.

Hier zijn een paar redenen waarom:

1. Jij bent meer dan één onderwerp

God heeft jou niet gemaakt als een wandelende bijbeltekst of als een spreekbuis vol leerstellingen. Je bent een mens met hobby’s, vragen, momenten van verwondering en gewone dagen. En juist in het delen van het gewone leven kan iets van Zijn licht meekomen.

2. Niet iedereen komt via de voordeur

Sommige mensen haken af als een blog direct "christelijk" overkomt. Maar ze blijven wél hangen bij een verhaal over moederschap, natuur, kunst, schrijven, gezondheid of een stil moment op het strand.
En dan — tussen de regels door — ontmoeten ze iets van Hem. Van hoop. Rust. Geloof.

Dat is geen truc, maar gewoon: leven zoals je bent. In verbondenheid met Jezus.

3. Verbinding ontstaat vaak in het alledaagse

Wanneer jij schrijft over iets herkenbaars — iets dat raakt of ontroert zonder dat je een bijbeltekst noemt — dan kan er echte verbinding ontstaan.
En die verbinding is vaak het begin van vertrouwen. En vertrouwen opent ruimte om later ook iets over je geloof te delen. Om te laten zien dat dat ook een stukje van jou is. Dat je indentiteit vastligt in God die van jou houdt.

4. Je blog is geen preekstoel, maar een tafel

Je hoeft niet op elke plek te preken. Je mag ook een plek zijn waar mensen even op adem komen.
Een tafel waar je iets moois deelt, een gedachte, een recept, een foto — en als het moment daar is, komt er vanzelf een zinnetje over de Bron van jouw vreugde of hoop.

5. God gebruikt ook de "gewone" blogs

Een natuurfoto, een eerlijke tekst over kwetsbaarheid, een post over rust nemen of creatief zijn — God kan het allemaal gebruiken. Al zou het alleen maar zijn om de ander even een fijn leesmoment te geven. 

✍🏼 En toch…

Misschien schrijf jij juist wél alleen over je geloof.
Omdat dat is waar jouw hart ligt. Omdat je het niet niet kunt delen.

Dat is óók goed. Er is geen vaste vorm. Geen vast stramien. Schrijf zoals het bij jóu past — als kind van God, met jouw woorden, op jouw manier. Jouw thema.

Wat telt, is dat je schrijft in verbondenheid met Hem.
Of het nou gaat om een hobby of een bijbelvers. Of een leuke mix.

Dan komt het vast bij de juiste lezer terecht.

 

Instagramtip: begin sterk

Soms deel ik  hier iets wat ik zelf ook nog aan het oefenen ben. Dus niet omdat ik het al helemaal snap, maar omdat ik het aan het leren ben.

Ik vond deze tip:

⚡️Begin sterk, of je bent ze kwijt

De eerste 80 tot 100 tekens van je Instagram-post bepalen alles. Dus maak je begin zó sterk dat mensen stoppen met scrollen.

Hoe dan?

👉 Zet een emoji vooraan
👉 Stel een vraag
👉 Zet iets onverwachts neer
👉 Of zeg precies wat je denkt — zonder inleiding

Bijvoorbeeld:

Niet: “Vandaag wil ik iets delen over verdriet.”
Wel: “💔 Mijn koffie smaakte naar niks en ik kreeg ineens tranen om niets.”

Je voelt dan meteen iets. Je wilt verder lezen om je nieuwsgierig bent.

Schrijftip:
✍️ Schrijf eerst alles.
🔁 Kijk dan naar je eerste regel.
❌ Zou jij zelf verder lezen?
Nee? Dan schrappen, aanscherpen, eerlijker maken.

Ik oefen. En soms lukt het.

3 simpele blogtips

1. Doe drie oude blogs bij elkaar = mini e-bookje. Serieus, je hebt waarschijnlijk al materiaal genoeg. Kies drie blogs die bij elkaar passen, zet ze in een document, maak er een mooie voorkant bij (in Canva bijvoorbeeld), sla op als PDF en klaar. Geen mailinglijst? Gewoon uploaden naar Google Drive en de link delen in je blog of socials.
2. Blaas een oude blog nieuw leven in. Heb je vorig (of langer geleden) iets geschreven dat nog steeds waar is, maar inmiddels een beetje stoffig voelt? Geef het een update met wat je nu weet of denkt, en deel 'm opnieuw. Kost weinig moeite, levert vaak veel op.
3. Link in je nieuwe blogs naar oude posts Klinkt saai, is slim. Als je schrijft over onderwerp X en je hebt daar ooit al iets over gezegd: link ernaar. Helpt je lezer verder én is goed voor je SEO. Win-win.

Heb jij zelf nog een simpele gouden tip die altijd werkt? Deel 'm hieronder!

Oorfluisteraar

Een blogbabbeltje voor christelijke bloggers.

Ken je dat moment vlak voor je op ‘publiceren’ klikt?

Er is geen alarmbel, geen rode vlag. Alleen een zacht stemmetje.
Een fluistering bij je oor:

“Is dit niet te persoonlijk?”
“Zit iemand hier wel op te wachten?”
“Ben ik wel geestelijk genoeg?”

Zo klinkt de oorfluisteraar. Niet keihard. Maar wel aanwezig.

Als christelijke blogger wil je schrijven vanuit geloof. Iets delen dat bemoedigt, wijst, eerlijk is. Maar juist dan komt die fluistering: Ben jij wel geschikt om dit te zeggen?

Wat nu?

Misschien helpt deze vraag:

Schrijf ik omdat ik iets wil laten zien van mezelf — of omdat ik zélf iets heb gezien?

Als je iets hebt gezien van God, van genade, van waarheid — deel het.
Ook als het kwetsbaar is. Ook als het klein voelt.
Want vaak fluistert de oorfluisteraar het hardst wanneer je iets schrijft dat ertoe doet.

4 tips tegen de oorfluisteraar:

1. Erken ’m, maar geef je pen niet uit handen.
   Je hoeft hem niet weg te duwen — maar laat hem ook niet bepalen wat je wel of niet deelt.

2. Bid vóór je schrijft. Bid ook als je je blog online zet. Bid voor je lezers
   Dan schrijf je niet in je eentje en gaat je focus van jezelf af.

3. Publiceer het voor God
   Hij zorgt voor je woorden. Laat het los.

4. Wees niet bang voor dat het te klein is.
   Soms is jouw blog een fluistering van God naar één lezer. En dat is genoeg.

Wat ik denk

De oorfluisteraar is er. Soms vermomt hij zich als‘ vrouw wijsheid’ of ‘vrouw bescheidenheid’.
Wees oprecht en blijf schrijven. In geloof en afhankelijkheid.

En laat het los in vertrouwen 😍

Instagramtip: gebruik witregels

 Ik oefen hier nog in. In witregels gebruiken. Ruimte laten. Niet álles in één alinea willen proppen.

Ik ben iemand die veel denkt en alles in één keer wil zeggen. Maar op Instagram werkt dat niet. Daar is witruimte geen luxe, maar noodzaak!

Mensen lezen vluchtig.
En als je tekst eruitziet als een muur, scrollen ze gewoon door.

Dus: zet een enter. Vaker dan je in een blog doet.

Niet omdat het mooier is, maar omdat het leesbaarder is. Een enter is als adem voor je tekst. En voor je lezer.

Bijvoorbeeld:

Vandaag vergat ik m’n sleutels.
Struikelde bij de voordeur.
Goot koffie over m’n broek.

De rest van de dag liep ik rond met een vieze plek
en het idee dat ik overal een halve stap achterliep

Veel fijner dan dit in één lange zin, toch: Vandaag vergat ik m’n sleutels, struikelde bij de voordeur en goot koffie over m’n broek, waarna ik de rest van de dag rondliep met een vieze plek en het idee dat ik overal een halve stap achterliep.

Ik vind het nog lastig. Soms voelt het overdreven: alsof ik m’n eigen tekst in stukjes knip. 

Witregels maken doe je niet uit luiheid. Je doet het op de ander vast te houden. 

Ik stoei ermee.
Enter voor enter 😀